‘Ooit het gevoel dat je aan het zoeken ben naar een speld in een hooiberg?’ vroeg Mien aan Sara.
‘Nee, hoezo?’, antwoordde Sara verbaasd.
‘Omdat met het zoeken naar een studentenkamer ik het gevoel krijg dat ik aan het zoeken ben naar een speld in een hooiberg.’ ‘We zijn al weken op zoek naar een kamer en we hebben nog steeds niks gevonden.’
‘Weet je Sara, mijn oma heeft geappt en gevraagd of ik zin heb om een paar dagen bij haar door te brengen.’ ‘Heb je zin om mee te gaan?’
‘Zou je oma dat wel leuk vinden, ik heb haar maar één keer ontmoet?’ vroeg Sara.
‘Het is geen probleem, ze vroeg zelfs of dat jij ook kon komen,’zei Mien. ‘Haar motto is: hoe meer zielen, hoe meer vreugd’.
Nou…in dat geval, zeg ik geen nee.
Na een reis van tweeënhalf uur kwamen Mien en Sara tegen lunchtijd bij oma aan.
‘O, dat is lief van jullie,’ zei oma toen Mien de boodschappen op de keukentafel legde.
Een kleine moeite oma, zei Mien.
‘Wat een gezellige flat hebt u’, zei Sara.’ Het is erg mooi ingericht’.
‘Nou, weet je, zei oma, het is in art nouveau stijl ingericht, ik ben blij dat je het mooi vindt.’
‘Mien, zou jij zo vriendelijk willen zijn om Sara jullie kamer te wijzen, dan kunnen jullie je bagage daar neerzetten. ‘Dan dek ik alvast de tafel’.
Oma woonde in ruime bungalow die niet ver gelegen was van het centrum.
Onder het eten vroeg Mien aan oma, is het nog gelukt met het internet bankieren?’
‘Nadat jij mij het had uitgelegd was het eigenlijk heel gemakkelijk’. ‘En ik heb ook iets nieuws gekocht op internet’.
‘Wat dan,’ vroeg Mien nieuwsgierig
‘Een popcorn machine,’ glunderde oma met blozende wangen.
Mien en Sara schoten in de lach.
‘Weet je, sinds ik het internet heb is mijn leven veranderd’. ‘Zo kan ik skypen met mijn zus die in Canada woont.’
Oma vervolgde. ‘We schreven wel altijd brieven naar elkaar maar op zo’n contact hebben is veel fijner.’
Na het eten gingen Mien en Sara kijken naar de scholen waar ze de opleiding gingen volgen.
Mien studeert voor ict-er en Sara ging de modevakschool volgen.
‘Het is niet zo ver van je oma vandaan’, zei Sara..
‘Nee, antwoorde Mien, dat komt mooi uit, kunnen we van tijd tot tijd bij haar langs gaan’.
‘Ik moet zeggen, ik vind het knap zoals jouw oma met de tijd meegaat’, zei Sara.
Moe van het lopen waren ze op een terras neergestreken.
Donkere wolken pakten zich boven hun hoofd samen en niet lang daarna brak er een hevige bui los.
Mien en Sara zagen hoe twee mannen naar hen toe kwam rennen om te schuilen onder de parasol die boven hun tafel was uitgeklapt.
‘Wat een weer, het komt met bakken naar beneden’, zei één van de mannen.
‘Zo te zien trekt het zo weer voorbij’, antwoordde Mien.
De bui was kort maar hevig en de zon kwam alweer achter de wolken te voorschijn.
‘Zo te zien kunnen we weer gaan’, zei de man tegen zijn vriend.
De vriend was gaan zitten en zei:’ik heb wel zin om hier wat te drinken, tenminste als de dames het niet vervelend vinden’.
‘Nee’, zei Sara. Ik zal me voorstellen.
‘Ik heet Sara en mijn vriendin heet Mien’, zei Sara
‘Ik heet Tom en dit is mijn vriend Tyler’, zei Tom.